Reisverslag controlereis 2016

Een paar weken geleden kregen we een kaart uit India. Van mezelf… Ik was daar vijf jaar geleden geweest en stond weer op het punt die kant op te gaan. Was het tekenend voor de chaos die ik me van toen nog herinner dat de kaart nu pas arriveerde? Of misschien toch een beetje de spiritualiteit van India die voor een bijzondere samenloop van omstandigheden zorgde? Het waren beiden aspecten die me van de reis in 2011 bijgebleven waren en die er voor zorgden dat ik ongeveer wist wat me te wachten stond én dat ik graag weer terugging.  

Beiden waren eigenlijk onveranderd. Ik vind India onvergelijkbaar met welk land dat ik ooit gezien heb: de verkeerschaos - 24 uur per dag -, het feit dat overal mensen zijn (ook ‘in the middle of nowhere), de enorme tegenstellingen tussen arm en rijk (maar vooral ook het feit dat iedereen dat de meest normale zaak van de wereld lijkt te vinden). En natuurlijk de bijzondere cultuur, de tempeltjes overal, het klimaat en de indringende geur die overal hangt.

En toch kijk je zo’n tweede keer weer anders. Zo viel het me nu pas op dat de rommel eigenlijk pas begint op de erfgrens: het begrip onderhoud lijkt weliswaar onbekend, maar alle huisjes (en hutjes) zijn zorgvuldig geveegd en illustreren prima het gezegde ‘je eigen straatje schoonvegen’. Dat is duidelijk niet wat de zusters doen.

Het was fantastisch om weer te zien wat ze met uw ondersteuning vanuit Nederland daar voor elkaar weten te krijgen. Het zijn bijzondere vrouwen die vaak met slechts enkelen per boarding een groot aantal kinderen echt de kans op een betere toekomst geven. En dat de kinderen dat waarderen bleek tijdens onze bezoeken: het was telkens een warm bad. Vol inspiratie zet ik me dan ook de komende tijd weer graag in voor de Thomasstichting.

Prosper de Bever